Jury w składzie: Kasia Stankiewicz, Katarzyna Groniec i Monika Borzym, będzie oceniać młodych wykonawców, którzy wezmą udział w XIV Ogólnopolskim Młodzieżowym Festiwalu Piosenki „Hoffer Superhit Festival” Działdowo 2022.
Już sobotę (19 listopada) o godz. 12.00 ruszają przesłuchania konkursowe w dwóch kategoriach wiekowych, potem spotkanie konsultacyjne z naszymi Jurorami, którzy na podstawie wysłuchanych utworów mówią, co wokaliści powinni powinni zmienić, nad czym popracować. I przychodzi wreszcie godzina. 18.00. gdzie zaczyna się gala wieczorna, odczytanie werdyktu Jury, wręczenie nagród, później wykonawcy, nagrodzeni laureaci zaśpiewają swoje utwory przed zgromadzoną publicznością.
Zapraszamy na koncert i festiwal – Hoffer Superhit Festival Działdowo 2022
Kasia Stankiewicz
Uczęszczała do Miejskiego Domu Kultury w rodzinnym Działdowie. W 1995 zadebiutowała na profesjonalnej scenie muzycznej, występując w jednym z odcinków programu Szansa na sukces z udziałem zespołu Varius Manx; za interpretację piosenki „Zamigotał świat” zajęła pierwsze miejsce. Rok później została nową wokalistką zespołu.
W marcu 1996 nagrała z zespołem materiał na ich pierwszą, wspólną płytę. W maju wydali zapowiadający płytę singel „Orła cień”, który stał się przebojem w kraju, docierając na szczyt wielu polskich list przebojów. 21 czerwca wydali album pt. Ego. Tydzień później wystąpili na 33. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym odebrali złotą płytę za sprzedaż albumu w kraju. Tego samego dnia album uzyskał status platynowej płyty. Kasia Stankiewicz nagrała też utwór „Kamienne schodki” w duecie z Ireną Santor na potrzeby albumu artystki pt. Duety. W sierpniu wystąpiła na galowym koncercie laureatów festiwalu sopockiego w 1996 r.. W październiku i listopadzie wyruszyła w Varius Manx w ogólnopolską trasę koncertową, w ramach której odwiedził 16 największych miast w Polsce. Kasia Stankiewicz otrzymała także nagrodę „Machinera” w kategorii „Debiutanka roku”, wręczaną przez magazyn „Machina”. W lutym 1997 odbyła się premiera filmu Nocne graffiti, w którego ścieżce dźwiękowej znalazła się piosenka „Najlepszy z dobrych” nagrana przez Stankiewicz oraz trzy piosenki Varius Manx: „Małe zaćmienie”, „Nieme ściany” oraz „Ruchome piaski”, która stałe się przebojem w kraju. Pozostając wokalistką Varius Manx, Kasia Stankiewicz planowała w tym czasie solowy projekt. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 21 maja 1999 wydała swój solowy album, zatytułowany po prostu Kasia Stankiewicz. Pierwszym singlem z albumu został utwór „Dopiero od jutra”, który gościł na listach przebojów. W marcu 2000 wydała z Varius Manx album pt. Najlepsze z dobrych, który powstał z okazji 10-lecia powstania zespołu. Kasia Stankiewicz otrzymała tytuł Miss Obiektywu na 36. KFPP w Opolu. Wiosną 2001 radiową premierę miał utwór „Niepewność”, który nagrała w duecie z Michałem Żebrowskim, na potrzeby jego albumu studyjnego pt. Lubię, kiedy kobieta. Pod koniec grudnia 2002 ukazał się pierwszy utwór z solowej płyty Kasi – „Chciałabym być aniołem”. Pierwszym singlem z albumu została natomiast piosenka „Schyłek lata”. W tym czasie Stankiewicz zagrała także pierwszy od dawna koncert w warszawskim klubie Qult. Album pt. Extrapop ukazał się w 2003, został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków i publiczność. W październiku 2006 wydała kolejny solowy album studyjny pt. Mimikra. Na początku 2008 nagrała utwór „Night Club”, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej serialu Pitbull. 25 kwietnia premierę miała płyta Martyny Jakubowicz pt. Te 30. urodziny, na którym znalazł się m.in. utwór „Baby w Meksyku” zaśpiewany przez Stankiewicz w duecie z artystką. W tym samym roku piosenka Stankiewicz „Run” pojawiła się w ścieżce dźwiękowej serialu TVP1 Londyńczycy. W tym samym czasie Stankiewicz pracowała nad nowym materiałem w studiach w Polsce i Wielkiej Brytanii. Ostatecznie nagrania zostały zrealizowane w islandzkim studiu. Album pt. Lucy and the Loop ukazał się 10 października 2014. Pierwszym singlem z płyty został utwór „Lucy”. 31 grudnia 2015 wystąpiła podczas koncertu sylwestrowego TVP2 we Wrocławiu, podczas którego zaśpiewała utwór Adele „Set Fire to the Rain” oraz „Orła cień” i „Ruchome piaski” wspólnie z zespołem Varius Manx. W tym czasie wznowiła współpracę z muzykami grupy, a w 2016 wyruszyła z nimi w jubileuszową trasę koncertową z okazji 25-lecia istnienia Varius Manx. Również w 2016 uczestniczyła w piątej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami oraz była nominowana do zdobycia statuetki Gwiazda Plejady w kategorii „Metamorfoza Roku”. W 2018 wydała z Varius Manx album pt. Ent, który promowali m.in. utworami „Biegnij”, „Kot bez ogona” i „Księżyc się zmęczył”. W 2020 uczestniczyła w drugiej edycji programu rozrywkowego TVP2 Dance Dance Dance, w którym występowała w duecie z siostrą, Anną.
Źrodło: wikipedia
Katarzyna Groniec
Urodziłam się 22.02.1972 w Zabrzu. W dzieciństwie było mi trochę przykro, że w dacie moich urodzin dominują dwójki. Szybko zaczęłam mówić, ale nie chciało mi się chodzić. Żeby mnie sprowokować do wysiłku kładziono zabawki trochę dalej niż na wyciągniecie ręki. Bawiłam się palcami. Zadebiutowałam na komunii siostry mając 1,5 roku. Ku ogólnej konsternacji Mazurkiem Dąbrowskiego.
Potem zajmowałam się śpiewaniem piosenek nawet kiedy błagano mnie żebym przestała. Jako nastolatka jeździłam na warsztaty dla wokalistów jazzowych, gdzie byłam postrachem kadry wybitnych instrumentalistów. Jazz kojarzył mi się wyłącznie z przyciskiem w czarno-białym telewizorze na którym było napisane – jazz. Na wszelki wypadek tata nie pozwalał mi go dotykać.
W 1988 roku Piotr Hajduk i ja wykonaliśmy w duecie standard jazzowy „My Funny Valentine” na Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu i wygraliśmy.
W 1991 roku zaśpiewałam główną rolę Anki w pierwszym polskim musicalu „Metro”. Tym sposobem przez kolejnych 9 lat byłam związana z tandemem Józefowicz- Stokłosa biorąc udział we wszystkich produkcjach wychodzących spod ich ręki w Teatrze Studio-Buffo. Szczególnym sentymentem darzę „Nie opuszczaj mnie…” , „Tyle miłości” i „Przeżyj to sam”.
Piosenkami pochodzącymi z tych spektakli wygrałam 18 PPA w 1997 roku śpiewając „Amsterdam” Jacquesa Brela i „Zdemaskowanie piosenki” Mariana Hemara lepiej znaną pod tytułem „Taka mala”. Zdobyłam Grand Prix czyli samochód cinquecento , Pierwszą Nagrodę, Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę Prezydenta Miasta Gdynia. We Wrocławiu. Trochę dziwne. To był mosiężny dzwonek jaki jeszcze czasem można spotkać w niektórych sklepach, wieszczący – uwaga klient wchodzi. Samochód sprzedałam. Dzwonek zaginął podczas przeprowadzki.
Napisałam wszystkie te Nagrody wielką literą, bo je szanuję.
W tym samym roku dostałam takie coś na którym jest napisane Indywidualność Roku. Od pierwszego programu TVP.
Potem śpiewałam, śpiewałam, śpiewałam i nic nie dostawałam aż tu nagle w 2007 roku dostałam nagrodę , która się nazywa „Prometeusz”. A w 2008 Dyplom Mistrzowski im. Aleksandra Bardiniego. To moja największa nagroda. Zajmuje pół parapetu.
Po odejściu z Buffo zagrałam w Ateneum w „Trzy razy Piaf”, w Romie w „Piotrusiu Panie” i „Cohenie” , we wrocławskim Capitolu w „Operze za trzy grosze”, w Polonii w „Bagdad Cafe”. W niezliczonej ilości koncertów i gal jako jeden z Podmiotów Wykonawczych. Z wielkiej litery przez szacunek dla innych. Zdarzyły mi się również teatry telewizji: „Przybysz z Narbony” , „Kram z piosenkami”, „Wieczory i poranki” a nawet jeden film! „Wrota Europy”.
Źródło: oficjalna strona artystki
Monika Borzym
To wybitna wokalistka jazzowa młodego pokolenia.
Obdarzona wyjątkowymi warunkami głosowymi wyróżnia się także charyzmą sceniczną oraz poczuciem humoru. Artystka urodziła się w Warszawie lecz edukacje muzyczną odbierała w równym stopniu w Polsce oraz w Stanach Zjednoczonych gdzie studiowała jazz.
Wcześnie rozpoczęła karierę muzyczną. Dzięki nagraniu kilku znakomitych albumów zdobyła uznanie jako jedna z najbardziej interesujących artystek jazzowych młodego pokolenia, która interpretuje polskie oraz anglojęzyczne piosenki.
Monika Borzym jest doskonałym przykładem nowego pokolenia artystów którzy z naturalną łatwością łączą jazz z innymi gatunkami muzycznymi. Jej interpretacje muzyki Joni Mitchell i Radiohead pokazały erudycję muzyczną oraz wyjątkową łatwość poruszania się w różnych stylistykach.
Artystka może pochwalić się współpracą m.in. z takim i osobowościami ze świata muzyki jak: John Scofield, Aarona Parks, Gil Goldstein, Larry Grenadier, Erica Harland czy Larry Campbell.
Poza muzyką pasją Moniki jest psychoseksuologia. Na scenie oraz poza nią Monika głosi ideę ciało pozytywności. W Radiu Nowy Świat prowadzi autorską audycję muzyczną „Muzyczny Gabinet Terapeutyczny”.
Dyskografia:
„Girl Talk” Sony Music, 2011
„My Place” Sony Music, 2013
„Back to the Garden” Sony Music, 2016
„Jestem przestrzeń” Agora, 2017
„Radiohedonistycznie” Mystic Production, 2018
„Monika Borzym śpiewa stare piosenki” Borzym Music Polska, 2020
(Na zdjęciu pamiątkowa statuetka festiwalowa przedstawiającą słowika z festiwalu z 2022)